Cześć. Mam na imię Ewa i jestem zakupoholiczką.

Dzisiejszy post jest bardzo spontaniczny i raczej z kategorii "prywata" ;). Potrzebuję Waszego wsparcia!

Sama nie wiem od czego zacząć, ale chyba po prostu od przyznania się, że mam problem z zakupami... ;) Pewnie wiele z Was zna to uczucie, kiedy czujecie, że po prostu musicie coś kupić, kiedy chcecie sprawić sobie małą przyjemność w zły dzień czy po prostu rozluźnić się i pobuszować po sklepach. U mnie niestety takie myśli pojawiają się ostatnio zbyt często, dlatego postanowiłam wypróbować metodę "publicznej spowiedzi", może mnie to w końcu zmotywuje...

Jestem osobą raczej oszczędną i sam fakt, że w tej chwili mam wyrzuty sumienia, świadczy o tym, że myślę o pieniądzach i staram się ich nie trwonić. Rzadko znajdziecie u mnie coś, co kupiłam, a czego wcale nie używam. Kontroluję swoje wydatki i zawsze staram się mieć choć trochę oszczędności. Nie mam dwóch takich samych lakierów do paznokci itp. Ale... no właśnie. Zauważyłam, że po wielu różnych zakupach, czy to kosmetycznych, czy ubraniowych, czy polegających na czymkolwiek innym, pojawia się w mojej głowie myśl: "No, to w tym tygodniu/miesiącu już nic takiego nie kupię". A potem kupuję. Na zakupach jestem o wiele częściej, niż muszę. Myśl, że "o, to by mi się przydało" powoduje, że w ciągu najbliższych 3 dni jadę to kupić, albo klikam na Allegro, eBayu. Po prostu nie potrafię sobie odmówić. A to źle. Zauważyłam też, że zmienił mi się nieco pułap cenowy. Dawniej liczył się dla mnie każdy grosz, a teraz dozwolona stawka dla butów, ubrań, kosmetyków, skoczyła o kilkanaście, czasem nawet kilkadziesiąt złotych w górę.

Mimo wszystko, mam coś na swoje usprawiedliwienie. Cóż, swoją sytuację materialną mogę uznać za "przeciętną" i tak było prawie od zawsze. Jednak w tym roku mam dość duże, stałe źródło dochodu (stypendium) i stwierdziłam, że choć przez ten rok będę sobie folgować i kupować rzeczy, na które mam ochotę. Jednak taka laba trwa już od listopada i chyba już nakupowałam wszystko, co chciałam i mnie kusiło. Chyba pora przystopować. Jesienią będę urządzać swoje własne, nowe mieszkanko i stwierdziłam, że może w końcu odmówię sobie n-tego pędzla do makijażu czy jakiejkolwiek innej zachcianki i teraz już zacznę ściślej kontrolować wydatki, aby jesienią móc zaszaleć np. w Ikei. Wydaje mi się to rozsądne i na pewno na tym nie ucierpię.

Koniec moich żalów i usprawiedliwień. Mama mi dziś bardzo na spokojnie przemówiła do rozsądku i muszę przyznać jej rację. Ostatnio kupowałam zdecydowanie za dużo i pora znów zacząć liczyć wydane pieniądze. W sferze kosmetycznej pomoże mi w tym na pewno akcja "Przeżyć za 50zł...". Postaram się sprzedać parę zbędnych rzeczy na Allegro. Dorzucę parę kosmetyków do wymianki. Ubrań kupować nie będę, ze względu na ciągle malejącą wagę. Do oszczędzania będzie mnie mobilizować wspomnienie o dzisiejszej wizycie w Ikei, z której miałam ochotę wyjść, wynosząc w słynnej żółtej torbie połowę asortymentu - żebym jesienią mogła wypchać żółtą torbę po brzegi i móc za to wszystko z czystym sumieniem zapłacić.

Podziwiam tych, którzy dotrwali do końca tego posta i mam nadzieję, że dostanę od Was dawkę mobilizacji i wsparcia ;) Czy któraś z Was też miewa takie problemy? Też macie ochotę zapisać się do klubu "AZ - Anonimowych Zakupoholiczek"? Proszę, pocieszcie mnie :D